Ebeveynden Çocuğa Problemlere Yaklaşım

Ebeveyn olmak her zaman en iyiyi bilip uygulamak değildir.Bakış açımız ailemizden aldıklarımız, hayattan çıkardıklarımız bütünü olur.Mizacı da eklersek , kendi doğrumuz üstünde diretmek yerine farklı bakış açılarına esneklik , analiz becerisiyle bir harman ve çocuğumuzun da kendi bütünlüğü çerçevesinde değer vererek anlamaya çalışmak daha doğru olacaktır.Ebeveynlerin yaşadığı travmalar da çocuğu etkiler.Annenin travmalarıyla baş etme halini gözlemleyen çocuk ,ona benzer baş etme yöntemleri geliştirecektir.Annenin geçmişinden gelen korkular, tedirginlik ve kaygılar çocuk tarafından hissedilir, çocuk bunları içselleştirir ve onun yöntemleriyle baş etmeye çalışır.Çocuklarımızın hayatını kendi korkularımızla ve kısıtlı baş etme yöntemlerimizle şekillendirmeyelim.Onların kendi doğrularını kendi çağlarının gereğince bulmalarını sağlayalım.Bunun için geçmişte olup bitenlerle barışmak ,kendimiz için olmasa bile çocuğumuz için çok önemli.Geçmiş silinmez, silinmemeli de.O geçmiş bizi bugün biz yaptı .Ama gelişebiliriz, değişebiliriz,insan olarak yapımız buna çok müsait. Önyargılarımızı bırakalım bir yana , olumsuz söylemlerle motive etmeye çalışmayalım çocuklarımızı . Onlar bu bulaşmada kalırlarsa , yetişkin olarak iş yapamaz vaziyete geleceklerdir,maalesef hep bu anlarda çocuk gibi hissedecek ve çocuk ego durumlarını devam ettireceklerdir.Uçaktaki anonsu düşünün maskeyi önce kendinize sonra çocuğunuza takın derler.Çocuğa yardımcı olabilmek için sizin iyi olmanız gerekir çünkü öncelikle.Kendi yaralarımızı önce biz kabul edip sevelim ki, çocuklarımıza yaralar açan ebeveynler değil , hayat yolundaki güvenebilecekleri rehberler olalım.

Burçin Kızak