Öfkelendiğim kendim miyim acaba?

Mutlu etmek ve edilmek.Sevmek ve nefret etmek.Gülmek ve ağlamak.Nasıl insana mahsus duygular.Herkes kendi yaşantısı kadar hisseder bu duyguları. Kendimizi görürüz aslında ilişkilerimizde.Kendimizde sevdiklerimiz bir insanı sevmemize , kendimizde rahatsız olduklarımız o insanda öfkelendiklerimize sebep olur.Sevmek güzel gelir de öfke bizi bir o kadar yıpratır.Bize öfkelenilen kadar , gösterdiğimiz öfke de kime bir ona bakmak gerekir bazen. Gün içinde kime ve neye öfkeleniyoruz ,durup bir düşünmek lazım.Bu kadar yıpratıcı bir duyguya bizi sokan insanlar ,hayatımızda ne kadar varlar ve ne kadar önemliler? İnsani duygularımız sevgiyle de , öfkeyle de bizi etkiliyorsa ;sevgiyi de, öfkeyi de bunu hakkedene göstermek gerekmez mi?Sizin için değerli olana gösterdiğiniz sevgi gibi , sizin için değerli olana diğer duygularınızla bağ kurulması doğru değil mi? Zerre kadar umurunuzda olmayan, yolda selam vermekten imtina edeceğiniz kişilere öfkelenip kendinizi yıpratmaya değer mi o zaman? Düşünün bakalım.Duygu ve dolayısıyla verilen değeri çevrenizde kimler gerçekten hak etmekte? Sevgi ve saygı duymadığınız insanlara , öfkelenmek bile ,asla haketmedikleri ilginizi onlara vermek demek değil mi?

Burçin Kızak