Nefes Alınıyorsa Umut Her zaman Vardır
Travmaları daha az hasarlı atlatan resiliant bireylerin , yetişkin iletişimde daha iyi oldukları muhakkak.Hayata karşı umut, yaşantımıza şükretmek,ve sosyal ilişkilerimiz güçlü olması bizi daha dayanıklı yapıyor.Yaşadıklarımıza takılıp kalmaktansa , anı yaşayıp ,ileriye bakmak, potansiyelimizin farkına vararak hayat planlarımızı geliştirmek ,umudu hiç yitirmemek önemli.Her sabah yeni bir nefesle ,yepyeni bir güne umutlarla, neşeyle uyanmak , kendimizin ve sevdiklerimizin varlığına şükretmek gibisi var mı?Güzel ve iyi niyetli bakış açısı , doğayla barışık, insanları oldukları gibi kabulle iletişim bizim hayattan keyif almamızı sağlayacaktır.Travma sadece çocuklukta olmaz , her yaşta hayatımızda atlatmamız gereken bu tür zorlu durumlarla karşılaşmamız hayatın olağan akışı zaten.Yağmur neden yağıyorsa, güneş neden açıyorsa insanoğlu da o yüzden iyiyi kötüyü yaşıyor işte.Neden başıma geldi diye dertlenip bu sorgulamaların için de kaybolmaktansa, kabule geçip , şimdi kendimi nasıl tekrar olmak istediğim hale getirebilirim diye sormalı.Yollar çok , alternatifler sınırsız.Sürekli geriye bakıp arabayı çarpmak yerine , ileri bakarak anda kalıp çözüm üretelim.Yanlış yola sapma korkumuz olmasın, en fazla gezmiş oluruz.. Denemeden kim neyi bir kere de yapabilmiş ki ?
Burçin Kızak
